Wekî ku Eduardo Galeano gotiye, "di pergaleke ku edalet lingên tazî wek maran diqulipîne", di rewşek dîlgirtinê de ku me hemûyan dorpêç dike, civakê bi hemû kodên hiş û destkeftiyên xwe yên binehiş ve ji hev vediqetîne; Yilmaz Guney jî ev 50 sal in bi biçûkxistin û bêrûmetkirinê re para xwe di êrîşên li ser nasname, kesayet, bawerî û nirxan de dike. Her wiha dema ku ew pûtê mîlyonan e, bi hebûna xwe bi hunera xwe ya sînemayê li hemû cîhanê tê qebûlkirin...

Afirandineke yekta (!) ku orjînal e, hemû taybetmendiyên afirînerê xwe hildigire û bi xerckirina xebat û hewldana rewşenbîrî gihîştiye asteke estetîk. bi şêwaza takekesî û hêza afirîner e. Kar 'hilberîn e'.

Her xebatek van têgehan dihewîne. niha jî “Malîyeteke Rewşenbîrî” ye.Di vê wateyê de; Her eserê ku hatiye afirandin ji dema ku bi civakê re digihîje xwedî hin mafên "xwezayî û gerdûnî" ye...

Em hemû; Em li ser têkiliya huner û civakê, hilgirtin û bi taybetî afirandina karekî di nava fikar û têkoşîneke cidî de ne. Ev mijara xwedîderketina li xebatan qet ne nû ye; Wexta ku mijar dibe mal û milk, fêhmkirina şaştêgihiştinê pir zehmet e.

Lê belê; Her hewldana mirovekî hêja ye û berdêla wê heye. Bi zanîna vê; Ji bo sibê hiştina xebateke hunerî tê wê maneyê ku divê ev xebat di civakê de yan jî di warê mafên şexsî de xwedî nirx be...

Ev cîhanek e ku hest ber bi ramanan ve dibe, raman ber bi tevgerê ve, kiryar dibe sedema adet, adet berbi karakter, karakter ber bi çarenûsê ve dibe... Li pişt vê pêşniyarê ev fikir heye ku mirov bi baldarî li dû tiştên ku bawer dike an dizane.

Ji bo bidestxistina pêşbirkê an jî ji bo bidestxistina pêşbaziyê. Çarenûsa we rêgezek e ku hûn rast dizanin an jî bi hestek xurt bawer dikin...